بوی گل را ازکه جویم ازگلاب
گزیده ای ازتوصیه های اخلاقی و عرفانی
امام خمینی(ره)به فرزندش حاج سید احمدخمینی
جمال و جلال او
فرزندم،
احمدخمینی!
رزقک الله هدایته.
جهان چه ازلی و ابدی باشدیانه وچه سلسله های موجودات غیرمتناهی باشدیانه، همه فقیرند.چون هستی، ذاتی آنان نیست مامحتاجیم به موجودی که خود،همچون ما فقیر نباشد درهستی و کمال هستی. هرکس هرکمال و جلالی دارد از خود نیست بلکه جلوه کمال و جلال اوست.سعی کن در خلوات در این بارقه ی الهی فکرکنی وبه طفل قلب تلقین کن و تکرار کن تا به زبان آیدو در ملک و ملکوت وجودت این جلوه خودنمایی کندو به غنی مطلق بپیوندتا از هرکس جز او غنی شوی.
هان! من پیر شدم
پسرم!
اگر می توانی با تفکرو تفکر وتلقین، نظر خود را نسبت به همه موجودات به ویژه انسان ها نظر رحمت و محبت کن.مگرنه این است که کافه موجودات از جهات عدیده که به احصا درنیاید مورد مورد رحمت پروردگار عالمین می باشند.مگرنه انکه وجود حیات و تمام برکات وآثارآن از رحمت ها و موهبت های الهی است بر موجودات، و گفته اند:<<کل موجود محروم>>
پس آنچه و آن کس که مورد عنایت و الطاف و محبت های الهی هست چرا مورد محبت ما نباشد؟! و اگر نباشداین نقضی نیست برای ما؟! و کوته بینی و کوته نظری نیست؟!
هان! من پیر شدم و نتوانستم این نقیصه و سایر نقیصه های بی شماررا از خود بزدایم. تو جوانی وبه رحمت و ملکوت حق نزدیک تری، سعی کن این نقیضه را از خود بزدایی.
با سلام. مطلبتون خیلی زیبا بود.
ممنون